Physical distancing, no social distancing
De wereldgezondheidsorganisatie wijst ons erop dat we beter spreken over “physical distancing” dan “social distancing”. In de begindagen van COVID-19 werd social distancing als term ingevoerd om aan te geven dat we geen sociale bijeenkomsten meer mochten organiseren, échte bijeenkomsten, dus met fysiek contact.
We moeten dus wel ons houden aan de richtlijn om geen fysiek contact met elkaar te hebben, tenzij voor uitzonderlijke omstandigheden en dan met een afstand minstens 1.5 m. En liever zelfs nog wat meer. Maar het is zeker niet de bedoeling dat we eenzaten worden en dat we verkommeren in ons kot zonder contact met anderen. Vandaag is al 70% van ons bezorgd over te geïsoleerd zijn en zich alleen te voelen (studie van Thrive Global over 5000 respondenten). Als het sociale isolement te lang duurt, wijst ook de wetenschap op het gevaar van een toename in gezondheidsproblemen, zoals depressies en cardiovasculaire aandoeningen. We moeten dus met elkaar in contact blijven, weliswaar vandaag vooral op virtuele manier. De mens is over het algemeen een sociaal wezen, we voelen ons getriggerd door wat anderen doen en horen graag bij familie en vrienden. Dit zorgt ervoor dat onze hersenen endorfines produceren (ook wel eens gelukshormonen genoemd) en we ons goed voelen zodat ons mentaal welzijn erop vooruitgaat. Ondertussen is het al bewezen dat zelfs virtuele contacten hiertoe kunnen bijdragen.
Dr. Lori Whatley, klinisch psychologe en auteur van het boek ‘Connected and Engaged’, geeft ons normaal gezien heel wat raad om juist af te kicken van onze smartphones, talloze appjes en social media platformen. Vandaag, pleit ze voor het gebruik van de virtuele mogelijkheden om met elkaar in contact te komen.
Family & friends
Ik heb ondertussen ook al heel wat afgezoomd, geskyped, geteamsed, gefacetimed, etc. Ik bracht zelfs een tablet naar mijn 81-jarige moeder (op veilige afstand en gedesinfecteerd), zodat ze nu elke avond met de kleindochters video chat. Een lichtpuntje in haar eenzame dag.
Het is immers een groot verschil elkaar te kunnen zien. Besef dat circa 80% van menselijke communciatie via gezichtsexpressies gebeurt, handbewegingen en toon van de stem. Alleen maar berichtjes sturen, geeft te weinig emotionele betekenis, tenzij je het bericht volzet met emoticons. Maar dat kan dan weer overdreven zijn.
Videogames spelen we al langer samen online, maar hip deze dagen is een virtuele bioscoopbeleving ervaren via Netflix Party. Je kijkt dan synchroon samen naar de video en chat er ondertussen op los. Teveel aan het chatten en je mist de plot ? Geen probleem, even terugspoelen.
De sociale media beleven ook hoogdagen. Allerlei challenges worden uit de computer getoverd, jouw favoriete kinderfoto, vinylplaten, bestemmingen, … Onze schermuren nemen terug toe, net nu we wat geleerd hadden om wat de detoxen … Hopelijk is dit tijdelijk, en vergeten we ondertussen niet wat te bewegen.
In dat kader, is het initiatief van de Aira United Cheerleading coaches bewonderenswaardig. Zij geven al sinds het begin van de quarantaine tweemaal per week fysieke training via het videoplatform Zoom tijdens de normale trainingsuren. Het gezucht en gekreun horen ze niet want de leden moeten hun microfoons uitzetten 😊. Maar het zorgt wel voor verbondenheid en de conditie blijft onderhouden. Een tip voor alle sportverenigingen.
Onze lieve collega’s
De thuiswerkers zoeken ook naar manieren om met collega’s in contact te blijven. Meer dan twee op de drie Vlaamse werknemers (68%) beschouwt immers zijn collega’s als vrienden en 14% geeft zelfs aan dat ze tot hun hechte vriendenkring behoren (onderzoek van Protime bij meer dan duizend Vlamingen). Aan leidinggevenden wordt dan ook aangeraden regelmatig virtuele meetings te organiseren, bijvoorbeeld bij het begin van de dag om iedereen een fijne werkdag te wensen en eventuele bekommernissen te bespreken. Of op het einde van de dag om af te sluiten. Ook individuele meetings zijn belangrijk, het is niet voor iedereen evident om van thuis uit te werken. Leidinggevenden moeten goed op de hoogte zijn van de werkomstandigheden van hun medewerkers en meezoeken naar oplossingen en mogelijkheden. En vooral mensen geruststellen.
Collega’s durven ook wel eens een lunch meeting in te plannen of een mocktail/cocktail op vrijdagavond. Ik zag zelfs al uitnodigingen voor gezamenlijke stretchsessies!
Onlangs publiceerde de European Institute of Innovation and Technology een overzicht van alle mogelijke online tools om teamwork te promoten, je tijd te bewaken, kennis bij te houden, opleidingen te volgen, etc. The sky is the limit … ik hoop dat u nog kan volgen, geef het misschien door aan uw IT afdeling.
The bottom line: ja, we blijven best met elkaar in contact, vandaag dus voornamelijk via de virtuele weg. Als zijn de kleine fysieke contacten die we toch kunnen verwezenlijken, van onschatbare waarde. Denk bijvoorbeeld aan het applaus voor de zorg om 20 uur vanuit je raam of terras. Of de berentocht die voor kinderen uit de buurt georganiseerd wordt. Of een muzikale buur die een aria brengt of een saxofoondeuntje, zalig toch?
Veerle Hermans
